|
|
Kategorie:
Instalacje | Projekty | Agroturystyka | Dachy i pokrycia dachowe | Dom i Zagroda | Folie i szklarnie | Budynki gospodarcze | InneTunele foliowe i bloki cieplarniane
W wielu krajach, zwłaszcza o łagodnym klimacie do produkcji roślin ogrodowych używa się tuneli foliowych. W budowie i wielkości tuneli foliowych oraz w doborze materiałów z jakich są wznoszone istnieje duża dowolność (na rysunku). Konstrukcję nośną tunelu stanowią półkoliste pałąki, wykonane z rur stalowych ocynkowanych o średnicy 20 mm, przymocowane do podłużnej rury kalenicowej. Pałąki w odległości 150 cm zakłada się na umocowane na cokole sworznie stalowe, grubości 18 mm i długości 20 cm.
W ścianach szczytowych tunelu znajdują się drzwi, złożone z dwóch skrzydeł otwieranych na zewnątrz. Umożliwiają one przejazd i wietrzenie obiektu. Folia przeznaczona do przykrycia tunelu powinna mieć grubość 0,20 mm. Po jej nałożeniu na konstrukcję tunelu, dolne brzegi przysypuje się glebą.
W kraju produkuje się obecnie trzy rodzaje folii do przykrywania tuneli, a mianowicie: białą - bezbarwną, jednosezonową, niebieską - lekko zabarwioną na kolor niebieski, dwusezonową i żółtą - w odcieniu jasnożółtym, czterosezonową. Są to folie polietylenowe o grubości 0,15-0,20 mm. Ostatnio w automatycznych blokach cieplarnianych stosowana jest również u nas folia o bardzo korzystnych parametrach wytrzymałościowych, izolacyjnych i świetlnych. Jej wytrzymałość wynosi 130 kg obciążenia śniegiem na 1 m, a trwałość sięga do 8. lat.
Spotyka się u nas tunele foliowe, zwłaszcza ogrzewane lub z możliwością podgrzewania, z przegrodami szczytowymi oszklonymi i dużymi wietrznikami umieszczonymi nad drzwiami. Stosowanie tylko górnego wietrznika zapobiega zmianom temperatury powietrza pomiędzy roślinami, co ma miejsce wtedy, gdy wietrzy się przez uchylone drzwi lub przez boki ścian szczytowych; przeciwdziała również wywiewaniu dwutlenku węgla, nagromadzonego między roślinami przez noc.
Dobrym organizacyjnie i ekonomicznie rozwiązaniem jest ogrzewanie lub dogrzewanie tuneli foliowych ciepłem z kotłowni szklarni; bowiem na początku marca potrzeby cieplne szklarni zmniejszają się do 80% wydajności grzewczej kotłów, w połowie marca do 60%, a na początku kwietnia do 40%. Ciepło to może być użyte do ogrzewania tuneli foliowych, gdyż w tym czasie straty ciepła w tunelach maleją, ze względu na mniejsze różnice między temperaturą wewnątrz i na zewnątrz obiektu. Wymaga to wszelako zainstalowania grzejników drabinkowych wzdłuż ścian bocznych. Innym rozwiązaniem może być zastosowanie nagrzewnic, opalanych olejem, koksem lub węglem. Nagrzane powietrze rozprowadza się w tunelu za pomocą perforowanego rękawa z folii polietylenowej.
Nie znalazły dotąd u nas zastosowania inne rozwiązania, np. termotunele, znane na Węgrzech, z podwójną konstrukcją nośną i dwiema powłokami. Ogrzewanie tych tuneli odbywa się przez nawiew ciepłego powietrza pomiędzy powłoki albo przez spływanie po wewnętrznej powłoce wody o temperaturze od 10°C (wody głębinowe) do 20-30°C (wody odpadowe z różnych przemysłowych urządzeń schładzających).
W Europie Zachodniej stosowane są od niedawna powłoki z płyt przezroczystych z mas plastycznych, umożliwiających zmniejszenie zużycia stali konstrukcyjnej. Dzięki lepszej niż szkło termoizolacji tych materiałów i większej szczelności pomieszczeń z nich budowanych, zmniejszają się znacząco nakłady energetyczne na eksploatację takich cieplarni. Wadą dotychczas było szybsze starzenie się mas plastycznych niż szkła, zmniejszanie się przezroczystości i pogorszenie warunków świetlnych w cieplarni, ale przeszkody te zostały usunięte.
Dodaj komentarz:
Wasze komentarze:
Aktualnie brak komentarzy
